Bugün beni etkileyecek ilgimi, çekecek hiçbir olay yaşamdım. Ablamın büyük bir sabır ile benim saçımı kıvırcık hale getirmesi ve bana şirin bir kız görünüşünu yüzüme dokundurması beni çok sevindirdi.Hayatın bizden her geçen gün birkaç zor adım atmamızı sağlamamızın yanında bu gibi kendimizi sevindirecek güzellikler hayatımızı bir nebze de olsa etkilemiş olsa gerek ki çok mutluyum. Ama bir yandan en iyi dostum daha doğrusu benim biricik annemin burada olmayışı . Şu ığdırın çok ünlü 'taksim'yolu herkesi birleştirme daha doğrusu insanları sosyalleştimek amaçlı güzel bir yer olduğunu düşünüyorum kendimce . Annecik ve benim gezi maceralarımızla dolu şu taksim yolu.... Anılarımızı hala taşıyan şu asfalt... Taşıyacaksın ey asfalt daha yolun başındayız ... :D Neyse bugün belirlediğim bir konu.. Belki var belki yok .
Benim o güzelim okulum da arkadaşlarımızla ve en güzeli annecikle birlikte yazdığımız o akrostiş şiirlerimize verdiğimiz afrozimler çok güzel anıları canlandırdı aklımda. Dün birlikte yazdığımız şiirleri ( bulduğum kadar eminim daha çok var ) benim güzel, herkesden gizli tuttuğum o şirin ajandama yazdım . Ablamın şu meraklı haliyle göz ucundan bakma halleri aklıma geldikçe gülüyorum çok ısrar ediyor fakat ben ' Zamanı geldiğinde ablacım zamanı geldiğinde hepsini göstericeğim.' diyorum. Zamanı geldiği gün eminim bende bunları okuduğumda kahkahalara boğulacağım. İnsanlar belli bir zaman sonra kendilerine bir dost ararlar etrefında onca iyi dostdan başka daha sır saklayabilen ve insanlar yaşadıkça daha çok gün ve ardından daha çok anı ve elbette o güzelim çocuksu anılar bir kapı bulmasıyla başlayan alzaymır insan örnekleri . Bunu engellemek için tutulan güzelim çocuksu defterimiz :) .Çocuksu diyorum çünkü daha olgunlaşmamış tecrübelerimizin bize verdiği o komik anıların bize verdiği haller ve bunu büyüdüğümüzde yani tecrübelerimizin olugunlaşmasını bitirdiği dönemde eğer bu çocuksu defteri açıp okumaya başlar başlamaz bizi her satırımızda gülümseten bizler şu çocuksu defterimize elbetteki şu soruyu yönelticez " Bu yazıları ben mi yazdım yok ya ben yazamam bunları " belki bir alaycı bir durum sergilemiş olsakda çok şaşırırız aslında büyümüşte küçülmüş şu velete bak neler yazmış ..deriz .
Umarım tecrübelerinizin olugunlaşmadı bir dönemde şu çocuksu defterinize güzel tercrübeler edindiğinizi bugün yine anımsayarak kendinize gülün ve bir kez daha kendinize şaşırın ve Kendimle gurur duyuyorum diyin . Hiç birimiz ama hiçbirimiz şu güzelim hayatımıza pişman olmak için gelmedik. Ve Yine PİŞMAN DEĞİLİZ :D Biz hala birer çocuğuz ve her birimiizn hala çocuksu defteri var... :)
04/07/2011- 15:24
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınızı bekliyorum :)